تاریخچه نوروفیدبک

نوروفیدبک یک مفهوم در علم روانشناسی و علوم عصبی است که به معنای بازخورد یا اطلاعاتی است که از فعالیت های عصبی و روانی فرد به دست می آید.

هدف اصلی در نوروفیدبک درک بهتر عملکرد مغز می باشد. این فرایند به افراد کمک می کند تا با کمک بازخوردهای عصبی عملکرد مغزی خود را بهبود ببخشند.

درمان با نوروفیدبک روشی است که در آن از دستگاهی استفاده می شود که دارای سنسورهایی برای جمع آوری اطلاعات از فعالیت های مغزی است. این اطلاعات پس از تحلیل به صورت بازخورد (بیوفیدبک) به فرد ارائه می شود تا بتواند نحوه فعالیت مغزی خود را درک کرده و آن را کنترل کند.

زمانی که شما بخواهید تغییری را در عملکرد مغزی خود ایجاد کنید بهترین انتخاب نوروفیدبک می باشد.

با پیشرفت تکنولوژی، قابلیت های نوروفیدبک بهبود یافته و در عملکرد ورزشی، بهبود فرایندهای آموزشی و حتی مداخلات بیشتر در زمینه های بهداشت عقلانی و روانی کاربرد دارد.

تاریخچه نوروفیدبک

تولد و شروع به کار نوروفیدبک در سال ۱۹۵۸ می باشد، جویی کامیا، روانشناس و استاد دانشگاه شیکاگو برای اولین بار توانسته فردی آموزش بدهد تا امواج مغزی خود را کنترل کند. کامیا در این آزمایش یک الکترود در پشت سر نیمکره چپ نصب کرد و از آموختنی خواست که حدس بزند چه زمانی باند فرکانسی آلفا در مغز وی غالب است. کامیا هنگامی که آزمودنی درست یا اشتباه حدس می زد به وی اطلاع می داد. در روز دوم آزمودنی ۶۵ درصد از موارد و در روز چهارم صد در صد موارد توانست حضور باند فرکانسی آلفا را درست تشخیص بدهد.

در آزمایش دوم از آزمودنی خواسته شد زمانی که وی می خواهد از ورود به حالت آلفا جلوگیری کند یا وارد این مرحله شود. نتایج آزمایش نشان داد که مردم قادرند امواج مغزی خود را کنترل کنند و در مسیری که علاقه مند هستند آن را هدایت کنند.

در سال ۱۹۶۵ باری استرمن روان شناس و محقق خواب شروع به پژوهشی بر روی امواج مغزی در گربه ها کرد. وی به ۳۰ گربه آموزش داد تا برای دریافت غذا اهرمی را فشار دهند، در مرحله بعد یک صدا را به آزمایش اضافه کرد. گربه ها باید منتظر می ماندند تا صدا متوقف شود و بد اهرم را فشار دهند. بعد از اضافه کردن این متغیر، گربه ها وارد یک حالت منحصر به فرد شدند. در این مرحله گربه ها تا متوقف شدن صدا، هشیار و گوش به زنگ بودند. دقیقا مانند زمانی که در طبیعت اقدام به شکار می کنند. در این حالت باند فرکانسی بتا پایین و یا ریتم حسی حرکتی در مغز گربه ها فعال بود. در مدت ۱۲ ماه استرمن و همکارانش توانستند این آموزش را به گربه ها بدهند که این باند فرکانسی را افزایش یا کاهش دهد.